غزلی زیبا از پروین اعتصامی

آنکه خاک سیهش بالین است

اختر چرخ فلک پروین است

 

گرچه جز تلخی ز ایام ندید

هرچه خواهی سخنش شیرین است

 

صاحب آنهمه گفتار امروز

سائل فاتحه و یاسین است

 

دوستان به که ز وی یاد کنند

دل بی دوست دلی غمگین است

 

خاک بر دیده بسی جانفرساست

سنگ بر سینه بسی سنگین است

 

بیند این بستر و عبرت گیرد

هرکه را چشم حقیقت بین است

 

هرکه باشی و به هرجا برسی

آخرین منزل هستی این است